اهمیت مسکن
فقدان مسکن ، عامل مؤثری در پیدایش افسردگی و اختلالات رفتاری ، شخصیتی و همچنین کاهش مقاومت فرد در برابر مشکلات است . با این حال می توان برنامه ریزی مسکن را جزئی از نظام برنامه ریزی شهری دانست که برای تخصیص فضاهای قابل سکونت به نیازهای مسکونی با توجه به محدودیت منابع اقدام می نماید .
شاخص های مسکن :
منظور از شاخص های مسکن ، اطلاعات مناسب عملی درباره جنبه های مختلف اقتصادی ، اجتماعی فرهنگی ، زیست محیطی و کالبدی مسئله مسکن است . شاخص های مسکن به سیاست گذاران کلان بخش مسکن کمک می کند تا تصویر روشن تری از شرایط مسکن در گذشته ، حال و آینده به دست آورند و سیاست ها و راهبردهای متناسبی اتخاذ نمایند .
از این رو این شاخص ها از یک سو ابزار شناخت وضعیت مسکن در ابعاد مختلف هستند و از سوی دیگر ، ابزار کلیدی برای ترسیم چشم انداز آینده مسکن و برنامه ریزی آن محسوب می شوند . به همین دلیل می توان شاخص های مسکن را کلیدی ترین ابزار برنامه ریزی و شالوده اصلی آن دانست
شاخص های مسکن در ایران تحت تأثیر دو نوع عوامل بیرونی و درونی قرار داشته اند . عوامل بیرونی مؤثر بر مسکن نظیر عوامل جمعیتی ، اقتصادی و اجتماعی ، موجبات رونق و رکود مسکن را فراهم کرده اند و برنامه های مسکن کمتر در وضعیت کلی مسکن و بهبود شاخص های آن مؤثر بوده اند .
عوامل درونی مسکن ، که عمدتاً تحت تأثیر چگونگی و فرآیند برنامه ریزی مسکن قرار دارند نیز در ابعاد خاصی ، وضعیت مسکن را شکل می دهند .
تقاضا برای مسکن :
« نیاز به مسکن » یا تقاضای بالقوه مسکن ، در یک مقطع زماین ( یک سال یا یک دوره برنامه ریزی) برابر است با شمار خانوارهای نیازمند مسکن شامل : خانوارهای تازه تشکیل شده ، خانوارهای مهاجر و خانوارهایی که نیازمند به تجدید بنا و یا بهبود کیفیت خانه خود دارند .
« تقاضای مؤثر برای مسکن » آن چنان نیازی است که با قدرت خرید همراه بوده و بتواند با قَیمت های موجود در بازار مسکن برآورده شود . بدین ترتیب تعداد واحدهای مسکونی « عرضه » شده در هر سال برابر
