شاخص های داشتن آپارتمان

  نمونه ای از شاخص های اجتماعی و فرهنگی مسکن :

۱- میزان نیاز به مسکن و کمبود آن :

َاین شاخص با توجه به تعداد واحد های مسکونی و تعداد خانوار موجود محاسبه می شود . با روشن شدن این کمبود ، تعداد واحدهای مسکونی که برای رسیدن به وضعیت مطلوب باید تولید شوند ، مشخص می گردد ( تعداد خانوارهایی که با مشکل بی مسکنی مواجه هستند ) .

۲- نرخ رشد سالیانه خانوار ( خانوارهای جدید نیازمند مسکن ) :

نرخ رشد سالیانه خانوار ، تعداد مسکن مورد نیاز برای آینده را مشخص می کند . این شاخص به همراه شاخص بعد خانوار مفهوم می یابد .

۳- تعداد خانوار و بعد خانوار :

یکی از شاخصه های فرهنگی هر جامعه ای بعد خانوار در آن جامعه می باشد که عبارت است از تعداد افرادی که در یک خانواده در کنار یکدیگر زندگی می کنند . این افراد در جوامعی مانند ایران شامل پدر و مادر و فرزندان و گاه پدربزرگ و مادربزرگ می باشند . این شاخص ها تعداد مسکن مورد نیاز برای آینده و کمبود مسکن در وضعیت کنونی را مشخص می کند .

۴- تراکم خانوار در واحد مسکونی :

این شاخص ، میزان کمبود مسکن را نیز نشان می دهد . در صورتی که این شاخص عدد یک را نشان دهد ، وضعیت مسکن بسیار مطلوب بوده و از نظر کمی ، کمبود مسکن وجود نخواهد داشت .

۵- تراکم نفر در واحد مسکونی :

به وسیله این شاخص می توان تا میزان زیادی به وضعیت اقتصادی – اجتماعی افراد پی برد . در خانواده های ایرانی پدر و مادر به همراه پدر بزرگ و مادربزرگ و فرزندان داخل یک واحد زندگی می کنند که سبب می شود تا تراکم نفر در واحد مسکونی در ایران بالا باشد .

۶- تراکم نفر در اتاق :

این شاخص نیز در ارتباط با شاخص های تراکم خانوار در واحد مسکونی و بعد خانوار و تراکم اتاق در واحد مسکونی ، بیانگر وضعیت فرهنگی ، اجتماعی خانوارهای ساکن در واحد مسکونی است .

۷- بی مسکنی :

وجود خانوارهای فاقد واحد مسکونی و سرپناه از مسائل و مشکلات عمده بسیاری از جوامع است که علاوه بر ضعف های سیستم اقتصادی و سیاست گذاری ، دارای ریشه های اجتماعی نیز می باشد حق داشتن مسکن برای تمامی اقشار جامعه ، صرف نظر از جایگاه اجتماعی و اقتصادی آن ها ، از ابعاد اجتماعی این مسئله است .

۸- بد مسکنی :

وجود واحدهای مسکونی نامناسب ، از معضلات اجتماعی جوامع امروز است . حاشیه نشینی ، زاغه- نشینی ، هسته های خودرو از انواع بد مسکنی می باشند که از کیفیت پایین مسکن همراه با مشکلات دسترسی به خدمات ، تراکم بالای نفر در واحد مسکونی رنج می برند .

۹- تراکم اتاق در واحد مسکونی :

این شاخص به لحاظ شناخت مهم هر خانوار یا افراد آن از فضاهای تفکیک شده مسکن و روند تحولات فضاهای یک خانه به کار می رود . افزایش میانگین تعداد اتاق در هر واحد مسکونی بدون در نظر گرفتن تعداد خانوار و افراد ساکن در آن می تواند ملاک و معیار جالبی برای سنجش بهبود سطح رفاه زیستی ساکنان آن باشد ( ویکی پدیا – شاخص های مسکن ) .